امـشب بهـشت را بـه تمـاشـا گـذاشـتـند            امـشب نـمـک بـه سـفرۀ دنیا گـذاشـتـند

امشب به روی دامن نرجس از آسـمان            مـاهـی به نـام مـهـدی زهـرا گـذاشـتـند

امشب به خـانۀ حـسـن عسـگـری بـرو            چـون راه را بـرای هـمـه وا گـذاشـتـنـد

از بـس کـه آمــدنـد پـی دسـتـبـوسی اش            از بس زیـاد دل روی دل جا گذاشـتـنـد

یوسف ببین که آخر صف ایستاده است            او را بــرای نـــوبـت فــردا گـذاشـتـنـد

لیلا صفت ها همه مجـنون صـفت شدند            از عشق، سربـه دامن صحـرا گذاشتـند

امشب پـدر به خـال پسـربـوسه می زند

کعبه به روی سنگ حجـر بوسه می زنـد

ازیک طـرف شبیه نبی با ملاحت است            ازیک طرف شبیه علی با عطوفت است

ازیک طرف چومادر سادات غرق نور             از یک طرف شبیه حسن با صلابت است

با این همه صفـات جمـال و جـلالی اش            درسی که از حسین گرفته شجاعت است

چشمش غضب زحضرت عباس دارد و            ابـروی این پسر خودِ تیـغ ولایت است

مـثـل عـلـی اکــبــر اربـاب قــد رشـیـد            مـانـند عمـه زینـب خود بـا ابهّـت است

دســت تـوســل هــمـه انـبـیـا به اوسـت            از بس که کاردست کریمش کرامـت است

طـاووس جـنـّت آمـده زیـبـاتـر از همه

آقــــای آســـــمانـــی و آقــاتـر از هـمه

او می رسد که عـدل عـلـی را به پا کند            درد طـبـیب هــای جــهـان را دوا کـنـد

او می رسد که تـربت مـادر عیـان شود            بعـد از مـدیـنـه روی بـه کـربـبـلا کـنـد

دارم بـه روز آمــدنـش فـکــر مـی کـنـم            وقـتـی بـرای فـاطــمه گـنـبـد بـنـا کـنـد

عـیـسی مـسیـح می رسد از قلب آسـمان            تـا این که در نـمــاز به او اقـتــدا کـنـد

بر کعبه تکیه می زند و قصد کرده است            با صوت حـیدری همه مان را صدا کند

ای کــاش روز آمـدنـش بـین آن هــمـه            ما را خـودش برای سپـاهـش سـوا کـند

چون صاحب صفات جلالی حیدر است

او لایـق عــمـامـۀ سـبـز پـیـمـبـر اسـت

آقـای من تمامی جان ها به دست توست            رمـز عـروج عـالم بالا به دست توست

ای وارث تــمــــام ذوات مــقــــدســــه            باران و رود وچشمه ودریا به دست توست

ما غصــۀ بهشت خــدا را نمی خـوریم            وقتی کلید جنت الاعلی به دست توست

پــرونــدۀ قــبــولی مــا را رقـــم بــزن            مهر قبول و جوهر و امضا به دست توست

هرگز زمین نخورده عَلَم یابن العسگری            روز ظهـور پرچـم سقا به دست توست

تعجیل کن که فاطمه چشم انتظار توست            چون انتقام حضرت زهرا به دست توست

تو میرسی و ارض و سما می شود بلند

در زیر پـات عـرش خـدا می شـود بلند

مـانـدم چگونه نـام شـما را صــدا کـنـم            مانـدم چگــونه روی به سوی شمـا کنم

چندی ست جمکران، دل ما را نبرده ای!            تـا این که در نـمـاز بـرایت دعــا کـنــم

کـارم بـدون تو هـمه دم معـصیت شـده            من در گـنـاه هـم نـشد از تو حـیـا کـنـم

شـرمـنـده ام که نـوکـر خـوبـی نـبـوده ام            آقـا نـشد کـه دِیــن خــودم را ادا کــنــم

شـرمـنـده ام به جـای دعــای سـلامـتـی            روزی هــزار با به قـلـبت جــفــا کـنــم

با حال معـصیت به خـدا می شود مگـر            شب های جمعه رو به سوی کـربلا کنم

برگرد و مُردهْ دل من را حـیـات بخش

برگرد و جان بده به دلم ای نجات بخش